#4 - Oorlog vanaf een grote afstand.

Het laatste college van Maatschappelijk Mediabewust is aangebroken en het is dus ook tijd om mijn laatste artikel te schrijven over deze collegereeks. In dit laatste college kwamen veel termen voorbij waarbij ik in eerste instantie niet wist wat ze betekenden. Een van deze begrippen was digifrenie.

Digifrenie is het leven in twee werelden. In eerste instantie denk je; huh, wat bedoeld hij nou? Ik zal het proberen te koppelen aan een voorbeeldsituatie.

De halve wereld verkeert in een oorlog. Het ene land voert oorlog in Afrika, het andere land bombardeert doelen in het Midden-Oosten. Oftewel de wereld staat in brand. Anno 2014 is het niet meer ouderwets oorlogje voeren door middel van gevechten waarbij de troepen tegenover elkaar staan. Natuurlijk gebeurt dit nog wel, maar het is natuurlijk 'hipper' om een bom af te vuren door een drone waarbij de bestuurder lekker veilig in het eigen land zit. Op deze manier vallen er geen slachtoffers wanneer het vliegtuig uit de lucht wordt gehaald, er zal slechts materiële schade zijn. 's Avonds zal de bestuurder van het vliegtuigje dus ook weer gewoon naar huis gaan en gezellig met zijn gezin aan tafel zitten voor het avondeten.

Dit is digifrenie. Men bevindt zich binnen een korte tijd in twee verschillende werelden. Waarin je 's middags nog in een oorlog verkeerd, zit je 's avonds lekker aan het avondeten met je gezin. Best gek dat dit tegenwoordig kan. Over een zeer grote afstand oorlog voeren. Het lijkt eigenlijk net alsof de bestuurders in een heel groot computerspel terecht zijn gekomen.

Tijdens de college's van Maatschappelijk Mediabewust ben ik er achter gekomen dat de technologie een steeds grotere rol in ons (dagelijkse) leven een rol gaat spelen. Kijk bijvoorbeeld eens om je heen in de trein.. Hoeveel mensen zie jij zitten die niet bezig zijn met hun telefoon, tablet of laptop?

#3 - Een lekker potje Angry Birds tijdens de vergadering

Deze week was alweer het vierde college van Maatschappelijk Mediabewust. Voor dit college heb ik een TED-filmpje bekeken waarin werd gesteld dat wij overal, waar dan ook bezig zijn met onze mobiele telefoon. Tijdens het wachten op de trein, bij vrienden, tijdens vergaderingen enzovoort. Toen ik dit laatste voorbij zag komen moest ik direct denken aan; De Tweede Kamer.

Soms, wanneer er op dinsdag niets op de televisie is zap ik wel eens per ongeluk voorbij het vragenuurtje in de Tweede Kamer. Soms erg interessant, maar soms ook erg storend. Wanneer er een politici aan het woord is en zijn verhaal doet zie ik tot mijn verbazing dat circa 50% van de aanwezigen bezig is met zijn of haar tablet of smartphone. Dan denk ik bij mijzelf; 'Waar is je respect gebleven om te luisteren naar anderen?'. Je leert toch al als klein kind dat je moet luisteren wanneer anderen iets aan jou (lees: de Tweede Kamer) verteld?

Ik vraag mij dan ook wel eens af wat al die politici, die zo druk zijn met hun tablet, aan het doen zijn. Zullen zij daadwerkelijk aantekeningen maken of iets dergelijks? Ik geloof er niets van. Soms heb ik het idee dat zij tijdens een vergadering in de Kamer een lekker potje Angry Birds of Candy Crush aan het doen zijn. Want luisteren.. dat hoeven wij niet. Of zullen ze al vast bedenken wat zij straks wanneer ze vrij zijn van hun werkdag moeten kopen bij de plaatselijke supermarkt?

Dus policiti.. Wanneer je aan het vergaderen bent zit dan niet zo bezig te zijn met je tablet of smartphone. Of doe het niet zo opvallend - lekker onder de tafel, ofzo. Misschien kunnen jullie in dit geval nog iets leren van de jeugd over hoe zij hun smartphone verbergen voor de docent.

#ACTMM - Het Commissariaat voor de Media

Bloggen over een bron, het klinkt suf.. Maar het is een goede manier om er achter te komen wat de bron precies inhoud en wat je op de desbetreffende website kunt vinden. Ik moest deze blog schrijven over een bron die ik niet kende. Ik heb gekozen voor het het Commissariaat voor de Media. Nog nooit van gehoord!

Eenmaal aangekomen op de website van het Commissariaat voor de Media (CvdM) kom ik op een, op het eerste oog, overzichtelijke website. Het eerste wat ik zie is de hoofdtaak van het CvdM; Het Commissariaat voor de Media houdt toezicht op de naleving van de Mediawet en ondersteunt daarmee de informatievrijheid. Klinkt interessant, maar nog erg breed geformuleerd. Het CvdM is het bestuursorgaan tussen de politiek en de verschillende media-instellingen

In de menubalk op de website zijn verschillende onderwerpen te vinden. Je kunt er alle actuele regelgeving vinden met betrekking tot de mediawereld in de breedste zin. Alle nieuws wordt in chronologische volgorde weergegeven, erg handig dus wanneer je op de hoogte wilt zijn van de laatste nieuwtjes met betrekking tot jouw medium. Ook wordt er uitgelegd hoe programma's toe worden gelaten tot het publieke bestel (de NPO en de regionale televisie), maar ook aan welke voorwaarden je moet voldoen om een evenementenzender te runnen. Erg interessant dus voor (beginnende) televisiemakers!

Zal ik zelf deze bron vaker gebruiken? Ik denk het eerlijk gezegd niet. Ik ben niet van plan om later zelf een televisiezender/ omroep op te gaan zetten. Ook wanneer dit niet je ambities zijn is het natuurlijk handig om op de hoogte te zijn van de laatste nieuwtjes met betrekking tot de regelgeving. Daarom zal ik deze bron dus niet regelmatig gaan bezoeken.

Zoals ik al eerder in deze blog schreef lijkt het mij een zeer geschikte bron voor de (beginnende) televisiemakers. Waar aan moet je programma voldoen? Wat is de laatste wet- en regelgeving met betrekking tot jouw programma? Je kan het allemaal vinden op deze website. Voor deze groep zou de website dus zeker handig zijn en aan hen zal ik deze website zeker aanraden.

#2 - Daar sta je dan

Na een lange dag college's, waar we het onder andere hebben gehad over de overvloed aan keuzes die tegenwoordig gemaakt kunnen (of moeten) worden (naar aanleiding van dit filmpje), begint voor mij de helse treinreis naar huis. Haal ik de trein nog net? Of moet ik een half uurtje wachten. Nou, deze week moest ik dus een half uurtje wachten. Wat doe je dan? Juist, even snel een broodje halen.

Daar stond ik dan. In de Subway met een grote bar voor je en een vrouw erachter die je met een vragende blik aankijkt om vervolgens jouw unieke broodje te beleggen. Na een korte blik te hebben gericht op het menu wat achter deze vrouw hangt, waar ik overigens niets wijzer van wordt, besluit ik toch maar te kiezen wat ik op mijn broodje wil hebben.

Er is keuze uit circa tien soorten vlees of vis om op je broodje te doen. Maar ja, waar heb ik nou zin in? Wil ik vlees of vis? En welke soort wil ik dan precies? Een lastige keuze, maar uiteindelijk heb ik gekozen om mijn broodje te laten beleggen met kip. Zo, nu heb ik de eerste horde genomen. Op naar de tweede.

"Wilt u pittige of normale kaas?", vraagt de vrouw achter de bar die mijn broodje belegd. Nou die keuze is niet al te lastig! Ik ga voor de normale kaas. Maar het ergste komt nog. Welke groentes wil ik op mijn broodje? Er is keuze uit circa 15 soorten groente. Ik had natuurlijk kunnen zeggen dat ik ze allemaal wil of juist geen, maar dat maakt je broodje toch net iets makkelijker. Uiteindelijk maak ik maar een keuze.

Nadat je dacht dat je nu toch wel genoeg keuzes gemaakt hebt komt er nog een laatste horde die je moet nemen. Welk sausje? Nou je raad het al; er is keuze uit een stuk of 10 sausjes. Van de meest exotische sausjes waar ik nog nooit van gehoord heb tot honing-mosterd sausje. Deze neem ik maar, want wat een boer niet kent eet hij immers niet.

Na afgerekend te hebben stap ik naar buiten om snel richting de trein te lopen. Op weg naar de volgende keuzes die ik moet gaan maken.

#1 - Ieder begin is lastig..

Ieder begin is lastig, dus ook dat van het bloggen. Want waar moet je het nou precies over hebben? Wat wordt je openingszin en hoe verloopt het verhaal. Dit zijn de dingen waar je goed over moet nadenken voor je gaat bloggen.

Laat ik mij allereerst eens voorstellen. Ik ben Martijn de Jonge en woon in Enschede. Ik ben momenteel derdejaars-student Media, Informatie en Communicatie op het Saxion. Het komende half jaar volg ik de minor Mediapedagogiek aan het Windesheim in Almere. Een minor waardoor ik er achter hoop te komen welke vormen van media ik het beste kan gebruiken om het kind te bereiken en hoe ik hen door middel van media iets kan leren.

Mijn eerste indruk die ik tot nu toe heb is dat je veel binnen de minor naar je eigen hand kan zetten. Je kan zelf kiezen welke bepaalde keuzes je maakt om de minor zo passend mogelijk voor jezelf te maken. Dit is erg fijn, want zo kan ik me goed focussen op het doel wat ik voor ogen had toen ik deze minor ging volgen.

Ter voorbereiding van het eerste college Maatschappelijk Mediabewust heb ik 'Verbeter de wereld, begin bij de opvoeding' moeten bestuderen, geschreven door Micha de Winter. Een van de begrippen die in het boek ter sprake kwam was positieve en negatieve vrijheid.

Voordat ik dit boek had gelezen had ik een heel andere gedachte over deze begrippen. Bij negatieve vrijheid dacht ik dat je geen vrijheid had en dat je in een vast 'stramien' leeft. Alles wordt je opgelegd. Dit is dus niet zo. Negatieve vrijheid heeft te maken met de mogelijkheid van individuen om te doen wat ze zelf willen maar wel zo dat andere er geen last van hebben. Bij positieve vrijheid heeft men de mogelijkheid om bepaalde keuzes te maken en zijn of haar eigen leven in te richten.

Door het lezen van het boek ben ik dus achter de echte betekenis van bepaalde termen gekomen. Dit vond ik dus erg leerzaam. Ik heb het college waarin deze stof zou worden besproken gemist omdat ik ziek was. Want ik had graag de discussie over dit boek meegemaakt.