donderdag 30 oktober 2014

#4 - Oorlog vanaf een grote afstand.

Het laatste college van Maatschappelijk Mediabewust is aangebroken en het is dus ook tijd om mijn laatste artikel te schrijven over deze collegereeks. In dit laatste college kwamen veel termen voorbij waarbij ik in eerste instantie niet wist wat ze betekenden. Een van deze begrippen was digifrenie.

Digifrenie is het leven in twee werelden. In eerste instantie denk je; huh, wat bedoeld hij nou? Ik zal het proberen te koppelen aan een voorbeeldsituatie.

De halve wereld verkeert in een oorlog. Het ene land voert oorlog in Afrika, het andere land bombardeert doelen in het Midden-Oosten. Oftewel de wereld staat in brand. Anno 2014 is het niet meer ouderwets oorlogje voeren door middel van gevechten waarbij de troepen tegenover elkaar staan. Natuurlijk gebeurt dit nog wel, maar het is natuurlijk 'hipper' om een bom af te vuren door een drone waarbij de bestuurder lekker veilig in het eigen land zit. Op deze manier vallen er geen slachtoffers wanneer het vliegtuig uit de lucht wordt gehaald, er zal slechts materiƫle schade zijn. 's Avonds zal de bestuurder van het vliegtuigje dus ook weer gewoon naar huis gaan en gezellig met zijn gezin aan tafel zitten voor het avondeten.

Dit is digifrenie. Men bevindt zich binnen een korte tijd in twee verschillende werelden. Waarin je 's middags nog in een oorlog verkeerd, zit je 's avonds lekker aan het avondeten met je gezin. Best gek dat dit tegenwoordig kan. Over een zeer grote afstand oorlog voeren. Het lijkt eigenlijk net alsof de bestuurders in een heel groot computerspel terecht zijn gekomen.

Tijdens de college's van Maatschappelijk Mediabewust ben ik er achter gekomen dat de technologie een steeds grotere rol in ons (dagelijkse) leven een rol gaat spelen. Kijk bijvoorbeeld eens om je heen in de trein.. Hoeveel mensen zie jij zitten die niet bezig zijn met hun telefoon, tablet of laptop?

2 opmerkingen:

  1. De echte wereld lijkt op die manier inderdaad op een soort van computerspel. Tegelijkertijd is het wel de man zijn werk, net als andere vaders van hun werk thuis komen. Er zit alleen een belaadde idee voor zichzelf maar ook voor de omgeving/buitenwereld achter. Hij leeft het ene moment letterlijk aan de andere kant van de wereld waar mensen in oorlog zijn en hij daar onderdeel vanuit blijkt te maken, of toch niet? Zodra hij van zijn computer wegloopt, loopt hij uit de oorlogswereld...

    De trein is inderdaad een mooi voorbeeld van een plek om eens om je heen te kijken en te zien wie er niet met technologische apparaten in contact is. We zijn overal verbonden en de apparaten lijken aan ons gekleefd. En komen er ooit weer vanaf of wordt het alleen maar erger?

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hoe ver denk jij dat de technologie gaat? In de documentaire hebben we gezien dat er nu onbemande vliegtuigen rondvliegen die bestuurd worden vanuit een controlecentrum of iets dergelijks. Als ik kijk naar hoe snel deze ontwikkeling wel niet gegaan is (hoe lang kan men uberhaupt vliegen, laat staan er dingen mee afvuren) lijkt het me logisch als deze lijn zich voortzet en er dus op niet al te lange termijn misschien wel helemaal geen mensen meer aan te pas komen.

    Maak jij je wel eens schuldig aan het in twee werelden leven?

    BeantwoordenVerwijderen